F2L (ang. „First Two Layers” - „pierwsze dwie warstwy”) - partia, składająca się z czterech elementów nazywanych „slotami” (zbudowany slot to połączenie rogu oraz krawędzi o tych samych kolorach np. czerwono-zielonej krawędzi z czerwono-zielono-białym rogiem). Po włożeniu wszystkich slotów na swoje miejsca będziemy mieli ułożony jeden kolor oraz dwie warstwy.
F2L to najbardziej zaawansowana ale i najciekawsza część układania kostki Rubika metodą Fridrich. Opanowanie jej podstaw nie powinno sprawić nikomu większych trudności, lecz w miarę osiąganych umiejętności sami zaczniecie odkrywać coraz to ciekawsze rozwiązania, które na początku kostkowej drogi są absolutnie nie do opanowania.
Każdy slot można wykonać na kilka lub kilkanaście sposobów, jednak wybór konkretnego algorytmu ma ogromne znaczenie. W większości kursów Fridrich początkujący speedcuberzy spotykają się z potrzebą wyboru jednego z wielu algorytmów przypisanych do sytuacji. Niestety, bez wiedzy na temat szybkiego układania, wybór, jakiego dokonują, nie zawsze jest trafny. Początkujący cuberzy wkuwają niewygodne algi, które później tak czy inaczej trzeba wymieniać.
W tym opracowaniu przygotowałem Wam zestawienie wybranych algorytmów, których osobiście mogę Wam polecić. Absolutnie nie chciałbym narzucać czegokolwiek żadnemu z Was, lecz pamiętajcie, że algorytmy mają swój określony charakter i przeznaczenie. Algi F2L-a w moim kursie są proste i wygodne, zatem do dzieła!
Wśród wszystkich etapów układania, F2L jest tym, który w skali długofalowej ma największy wpływ na długość całego ułożenia. F2L to 2/3 kostki zarówno wizualnie jak i czasowo! Dlatego poświęćcie mu wiele uwagi!
Klasyczny F2L składa się z 41 przypadków. Na szczęście wszystkie są stosunkowo wygodne i proste do wykonania. Pamiętajcie jednak, że jest to materiał podstawowy rozpoczynający przygodę z F2L-em. Po pewnym czasie sami zauważycie, że wielką frajdę sprawi Wam kombinowanie i rozwijanie bazy algów i przypadków tego etapu.
Grupa podstawowa
Jak sama nazwa wskazuje, jest to podstawowy pakiet algorytmów, czyli 41 sytuacji niezbędnych do opanowania podczas nauki systemu Fridrich. W grupie tej we wszystkich przypadkach chwytamy kostkę tak, aby widzieć przed sobą miejsce, w którym budujemy slota, oraz róg i krawędź, które posłużą nam do jego budowy. Rogi i krawędzie slotów znajdują się na górnej warstwie lub mogą być schowane na ścianie „F” w miejscu, w którym slot docelowo powinien się znaleźć. Dość teorii! Do dzieła! :)
» pobierz algorytmy w wersji do druku
RÓG NA SWOIM MIEJSCU, POPRAWNIE ZORIENTOWANY
(R' FRF' ) (RU' R' URU' R' U2RU' R')
(RU' R' U') y (L' ULU)
(L' ULU) y' (RU' R' U')
RÓG NA SWOIM MIEJSCU, ZORIENTOWANY BIAŁYM KOLOREM „W LEWO”
L' ULU' L' UL
RUR' U' RUR'
RU' R' URU2R' URU' R'
RU' R' y U2L' U' LU' L' UL
RÓG NA SWOIM MIEJSCU, ZORIENTOWANY BIAŁYM KOLOREM „W PRAWO”
RU' R' URU' R'
L' U' LUL' U' L
RU' R' U' RUR' U2RU' R'
(L' UL) y' (U2RUR' URU' R')
RÓG NA GÓRNEJ WARSTWIE, ZORIENTOWANY BIAŁYM KOLOREM „DO GÓRY”
RUR' U' RUR' U' RUR' U'
RU2R' F'U' F
RU' R' URU2R'
L' ULU' L' ULU2L' UL
L' ULU' L' U2L
RU' R' URU' R' U2RU' R'
RU' R' U2 RUR'
L' U' LUL' U2LU
L' ULU2L' U' L
RUR' U' RU2R' U'
RÓG NA GÓRNEJ WARSTWIE, ZORIENTOWANY BIAŁYM KOLOREM „W PRAWO”
U' RU'R' U2RU' R' U'
(RU'R'U) y (L'ULU')
RU' R' U' RUR' U
(L'ULU2) y' (RUR')
L' U' LU
RUR' U2RUR' U' RUR'
RU' R'
L'U'LU2L'U2LU'
UL' U' LU2L' ULU'
RU' R' U' RU' R' U
RÓG NA GÓRNEJ WARSTWIE, ZORIENTOWANY BIAŁYM KOLOREM „W LEWO”
UL' ULU2L' ULU
(L' ULU) y' (RUR' U2)
RUR'U'
L' U' LU2 L' U' LUL' U' L
L' ULUL' U' L
(RU'R'U2) y (L' U' L)
RU2R' URU' R' U
L' ULUL' U L U'
RUR' U2 R U2R' U
L' UL
Grupa rozszerzona
Jest to połączenie algorytmów grupy podstawowej z ich „mirrorami”. Jest ich dokładnie tyle samo co algorytmów grupy podstawowej. Są to te same sytuacje, lecz wykonywane przy innym uchwycie kostki. Z założenia mirrory są to sytuacje odwrócone o 180° w poziomie (ruch y2). Miejsce, w którym budujemy slot, znajduje się „na plecach” kostki (ściana „B”). Opanowanie tego materiału jest dużym skokiem w poziomie układania. Ułożenia stają się płynniejsze, a zawodnik znacząco ogranicza nerwowe obracanie całej kostki. Naprawdę warto!
Grupa zaawansowana
Uwaga: bardzo ważny jest film instruktażowy!
Grupy podstawowa i poszerzona opierają się na sytuacjach, w których zarówno krawędź jak i róg slota są widoczne na górnej warstwie lub ewentualnie znajdują się w miejscu, w którym slot powinien być zbudowany. Grupa zaawansowana natomiast to zbiór sytuacji, w których:
Róg lub krawędź budowanego slota jest poza górną warstwą - „ukryta” w miejscu, gdzie powinien znajdować się inny slot. Podczas układania praktycznie w każdym ułożeniu spotykamy się z takimi sytuacjami. Najczęstszym przyzwyczajeniem młodych adeptów jest wyjęcie schowanego klocka na górną ścianę i szukanie rozwiązania w podstawowych algach. Bajer w tym materiale polega na tym, aby schowanych klocków na ślepo nie wyjmować, tylko wkomponować ich wyjęcie w algorytm rozwiązujący slot. Aby to zrobić, przekręcamy górną ścianę kostki tak, aby róg i krawędź slota względem siebie znalazły się w pozycjach z grupy podstawowej.
Teraz musimy podzielić algorytm na części:
- zaczynamy algorytm normalnie i wykonujemy do momentu, w którym oba elementy slota znajdą się na górnej warstwie;
- następnie wykonujemy ruch ścianą „U” i podsuwamy przypadek nad właściwe dla tego slota miejsce;
- następnie dokańczamy slot we właściwym miejscu. Najczęściej będzie to 3- lub 4-ruchowy szybki alg.
Drugą grupą, znacznie rzadziej wykorzystywaną, są sytuacje, w których wykorzystujemy tzw. „puste sloty”. Dzięki pustym miejscom, w których jeszcze nie zostały zbudowane sloty, możemy zaoszczędzić kilka ruchów, a co najważniejsze ponownie ograniczyć regripping, co w ogólnym rozliczeniu okazuje się bardzo korzystne.
Zabiegi te mają na celu:
- redukcję pustych algów wyjmujących rogi lub krawędzie slota na górną ścianę;
- redukcję przerw potrzebnych na ponowne rozpoznanie sytuacji F2L-a;
- znaczne ograniczenie regrippingu, czyli obracania całą kostką.
Powyższy materiał i systematycznyy trening sprawią, że poczujesz się PRO :) Wielu układaczy poleca rozpoczynać przygodę z systemem Fridrich od nauki F2L-a. Według mnie Jest to błąd, ponieważ F2L z racji ogromu możliwości i decydującego wpływu na całość ułożenia wymaga wstepnego przygotowania. Oczywiście nie mam na myśli, aby najpierw nauczyć się wszystkich algorytmów ostatniej warstwy, gdyż byłoby to absurdalne. Należy odnaleźć złoty środek w cyklu treningowym. Zapraszam do działu nauka 3x3x3 - 10 kroków, w którym proponuję Wam podział materiału na podstawie własnych doświadczeń oraz obserwacji efektów pracy z moimi uczniami.
- grupa podstawowa - umożliwia średnie wyniki F2L w granicach 15 - 20 sekund;
- grupa rozszerzona - umożliwia średnie wyniki F2L w granicach 10- 15 sekund;
- grupa zaawansowana - umożliwia średnie wyniki F2L poniżej 10 sekund. Osobiście układam ten etap w okolicach 4 - 6 sekund.
Podane granice są oczywiście orientacyjne, gdyż uzyskiwane wyniki są uzależnione od indywidualnych predyspozycji każdego speedcubera. Pamiętać również nalezy o tym, że są to bariery o uśrednionym poziomie trudności, więc systematycznie trenujący układacze nie powinni mieć problemu z ich przebiciem.
Zaprezentowany tu podział materiału pomoże wam zaplanować naukę algorytmów, a także pozwoli usystematyzować zdobytą już wiedzę. Opanowanie grupy podstawowej pozwala sprawnie przejść do nauki grupy rozszerzonej, a ta daje możliwość rozpoczęcia przygody z grupą zaawansowaną. Jak powiedział jeden ze speedcuberów: „F2L-a człowiek uczy się całe życie.” Jest to niesamowicie trafna uwaga, gdyż etap ten nie ma końca. Każdy nowy osiągnięty stopień trudności daje nam możliwości techniczne do opanowania bardziej zawiłych zagadnień, kryjących w sobie kolejne tajemnice.
