Regripping - jest to niekorzystne ale niestety nieuniknione zjawisko, występujące praktycznie w każdym ułożeniu. Polega na przemieszczeniu dłoni (zwłaszcza obydwu) na kostce przed wykonaniem danego algorytmu lub między fingerskrótami. Jest to problem, który staje się uciążliwy dopiero na wyższym poziomie układania, więc początkujący układacze nie muszą zawracać sobie tym głowy. Jednakże, korzystając z zasad opisanych w tym kursie, problem regrippingu powinien być niwelowany systematycznie na każdym etapie nauki. Stosując tylko podstawowy pakiet systemu Fridrich można osiągać długofalowe wyniki około 15 sekund. Natomiast jeżeli myślicie o przełamywaniu niższych barier czasowych, a taką mam nadzieję, musicie walczyć ze zjawiskiem regrippingu w większym stopniu. Podczas układania regripping połączony z niewielkim błędem technicznym (np. z zacięciem lub rozjechaniem kostki) potrafi spowolnić całe ułożenie. Bardziej podatni na stres zawodnicy mogą skończyć taką sytuację DNF-em. Najlepszym lekarstwem na regripping są mirrory algorytmów, które umożliwiają nam wykonanie go z różnych stron bez potrzeby obracania kostki.

Regripping występuje na każdym etapie układania. Duży problem z regrippingiem mają speedcuberzy, którzy używają w F2L-u algorytmów tylko z grupy podstawowej. Zmusza ich to do ciągłego obracania górną ścianą lub całą kostką. Ten sam problem występuje w OLL i PLL.  jednakże tutaj pojawia się głównie obrót górną ścianą.

W F2L-u eliminacja zjawiska regrippingu jest zdecydowanie łatwiejsza niż w przypadku ostatniej warstwy. Jest również pracochłonna, ale efekt przychodzi znacznie szybciej, gdyż algorytmy są zdecydowanie krótsze, a tworzenie mirrorów do nich odbywa się intuicyjnie. W przypadku F2L-a regripping można wyeliminować w stopniu około 80%, natomiast przy algorytmach ostatniej warstwy (orientacjach i permutacjach) jest to możliwe niemal w 100%, ale trudniej to osiągnąć.

Kluczem do osiągnięcia tego założenia jest w przypadku F2L-a nauka algorytmów grupy rozszerzonej oraz zaawansowanej, natomiast w przypadku ostatniej warstwy - mirrorów (mirror - wykonywanie algorytmów w innym ustawieniu - najczęściej 180°, ale ustawienia odchylone o 90° również w niektórych przypadkach dają podobne możliwości). Oczywiście nie można popadać w skrajność. Nadmiar stosowanych algorytmów w danej sytuacji na pewnym etapie może przynieść negatywny skutek. 

Optymalnym rozwiązaniem jest sytuacja, w której ruch U lub U' jest najdłuższym przygotowaniem przed rozpoczęciem algorytmu, a umiejętność wykonywania algorytmu z dwóch stron w zupełności nam do tego wystarczy.